సి(చి)ల్లీ సంఘటన

                              సుజిత, సంకేత్ ఇద్దరూ భార్యభర్తలు. మధ్యతరగతి జీవితాలను అనుభవించి హైకులు,  ప్రమోషన్లతో  తమ కోర్కెల చిట్టాను నెరవేర్చుకునే రోజు ఎప్పుడొస్తుందా అని ఒక సగటు రైతు వర్షం కోసం ఆకాశం వైపు చూసినట్టు వీళ్లు కూడా అంతే ధైన్యంగా బతుకులు రెండు డెస్క్టాపులు, రెండు లాప్టాప్లతో వెళ్లదీస్తున్నారు. ఇంత కన్నా ఎక్కువగా సాఫ్ట్వేర్ జీవితాల్లో మీరు ఆశించకూడదు. నేను చెప్పకూడదు. :D :D 

                          పెళ్ళైనకొత్తలో ఒక పాట పాడు అని అడిగినందుకు సంకేత్ కు సుజిత సిగ్గుపడుతూ తల ఒంచుకుని "మరీ...మరీ.." అని నసుగుతున్న సుజిత వైపు eye మూలగా చూస్తూ "ఏం!పర్లేదు రా..నువ్వు ఏదైనా పాడు.."  "సంకీ..I dont have battery in my ipod.." సంకేత్ వైపు నుంచి ఏ సమాధానం లేకపోవడంతో తలెత్తి "రేపట్నుంచి నీ కోసం charge చేసి పెడతాను. నీకు ఏ పాటలు ఇష్టమో చెబితే అవి డౌన్లోడ్ చేస్తాను" అని ఇచ్చిన సమాధానం బుర్ర తిరిగిపోయేటట్టు చేసింది. అదేమీ బయటపడనీయకుండా "అబ్బే..అదేం లేదు..సరదాగా అడిగాను" అని ఒక వెర్రి నవ్వు నవ్వాడు. మనసులో దేవుడా.. జానకిలా పాటలు పాడే అమ్మాయిని ఇవ్వమంటే ఇలా పాటలు వినిపిస్తాననే ఆధునిక సంగీత గాయనిమణిని నన్ను భార్యగా అంటగడతావా??

                      ఇలా రోజులు సాగుతున్నాయి.. వాళ్లకి కూడా ఏదో తెలియని అసంతృప్తి.. జీవితాన్ని ఆస్వాదిస్తున్నట్టు ఏ కోశానా అనిపించట్లేదు. అయినా అలాగే సా..గిస్తున్నారు తమ జీవన పోరాటాన్ని.. వాళ్ల జీవితంలో నుంచి ఒక చిన్న సంఘటన...

                       ఒకరోజు సుజిత ఆఫీసులో ఉండగా సుజిత చిన్న తమ్ముడు అక్కకు ఫోన్ చేసి ఒక చిన్న సహాయం చేయవా అని అడిగాడు. దానికి సుజిత "చెప్పు రా.. ఏం కావాలి" అని అడిగింది. అక్క మా కాలేజిలో ఒక ఇండస్ట్రీ కోసం resume తయారు చేసుకోమన్నారు. అది నువ్వు చేసిపెట్టవా?? హ్మ్మ్.. అలాగే లేరా!! నేను ఇంటికి వెళ్ళిన వెంటనే చేసి నీకు పంపిస్తాను. అక్కా.. సాయంత్రం 4 గంటల లోపల ఇవ్వమని చెప్పారు. అవునా!!!సరే చేసి పంపిస్తానులే!!

                    "రేయ్.. చిన్నా!! నాకు ఇక్కడి నుంచి మెయిల్స్ వెళ్ళవు కదరా.."కొంచెం ఇబ్బందేరా.. నీకు మెయిల్  చేర్చడం.."
                    అక్కా !! పోనీ బావను అడగమంటావా.. అబ్బ.. భలే గుర్తుచేసావు రా.. నేనే ఆయనకు చెప్తాలే..నేను నీకు పంపిన తర్వాత ఫోన్ చేస్తాను..
                    సుజిత బాగా అలోచించి తన స్నేహితురాలికి మెయిల్ సౌకర్యం ఉందని తెలిసి తనకి విషయం చెప్పి సహాయం చేయమంది.

                    అదేంటంటే..సుజీ నేను నీ జిమెయిల్కి అయితే పంపగలను. మళ్లీ భవిష్యత్తులో ఏదైనా సమస్య వచ్చినా అది నీ పర్సనల్ మెయిల్ ఐడియే కాబట్టి నేను అంత ఇబ్బంది పడక్కర్లేదు అని. సుజిత సరేలే అని తన స్నేహితురాలు చెప్పింది కూడా కరెక్టే కదా అని తన మెయిల్ ఐడీకే పంపమంది. 

              సంకేత్ కు ఫోన్ చేస్తే మొదటిసారి తన కాల్ కు సమాధానం ఇవ్వలేదు. మళ్లీ ప్రయత్నించింది. సంకేత్ ఫోన్ ఎత్తి ఏంటి విషయం అని అడగ్గా ఇలా ఒక మెయిల్ పంపాలి అని చెప్పే లోపల.. ఎవరి దాన్నుంచి అని విసుగ్గా అడిగాడు. సుజిత నా దాన్నుండే.. అని ఇంకా ఏదొ వివరించే లోపల సరే..సరే.. నాకు నీ మెయిల్ ఐడీ పాస్వర్డ్ నా మొబైల్కు మెసేజ్ పెట్టు అన్ని వివరంగా అని సుజిత మాటల్ని మధ్యలోనే తుంచి అవతలి వైపు కాల్ పెట్టేశాడు.

                  సుజిత అన్ని వివరంగా సంకేత్కు మెసేజ్ చేసి అప్పటి దాకా పడిన టెన్షన్ నుంచి బయటపడదామని భోజనానికి వెళ్లింది. భోజనం చేసి వచ్చి మళ్లీ ఆఫీసు పనిలో పడింది. సాయంత్రం 4కి మీటింగ్ రిక్వెస్ట్ చూసి సమయం నాలుగు అయ్యిందని  ఒకసారి సంకేత్ ని విషయం కనుక్కుందామని మళ్లీ తనకి ఫోన్ కలిపింది. తనేమో ఫోన్ తీయట్లేదు. సరేలే అతను తన పనులతో తీరిక లేకుండా ఉన్నాడేమో అని ఇంకొక గంట వేచి చూసి ఫోన్ చేస్తే తన నుంచి ఏం సమాధానం లేదు. అరే!! ఈ మనిషికి నేనంటే ఎంత నిర్లక్ష్యం అని మనసులో అనుకుంది.రెండు సార్లు ప్రయత్నించి తన మీద ఆధారపడినందుకు తనని తనే నిందించుకుంటూ .. చీ..వెధవ జీవితం అనుకుంటూ ఈ తలనొప్పి తగ్గాలంటే ఒక కాఫీ తాగాలని కాంటీన్ వైపు అడుగులు వేసింది. స్నేహితులంతా కలిసి పిచ్చాపాటీ కబుర్లు చెప్పడంతో మళ్లీ కొంచెం మనసు తేలికపడి హాయిగా అనిపించింది.

                   కాంటీన్ నుంచి వస్తూ ఒకసారి మళ్లీ తన భర్తకు ఫోన్ కలిపింది. ఆశ్చర్యంగా ఈసారి ఫోన్ ఎత్తాడు.

ఆతురతగా పంపించారా ? నేను వివరంగా మెసేజ్ చేసాను కదా అని అడిగింది.
                   సంకేత్ కూల్ గా నాకు మెసేజ్ రాలేదు. నువ్వు ఇందాక నీ పాస్వర్డ్ ఫోనులో చెప్పలేదు కదా అని
చావు కబురు చల్లగా చెప్పాడు. ఈ మాటకు సుజితకు కోపం తలకెక్కి బుర్ర నుంచి నోటికి అది వ్యాపించింది. కానీ అది నోటి మాటల ద్వారా బయటపడకుండా జాగ్రత్తపడింది.
                   నేను నీకు 2.30 కే మెసేజ్ పెట్టాను అని సుజిత అంది.
                   అది నాకు రాలేదు మరి అన్నాడు నిర్లక్ష్య ధోరణిలో.
                   నేను మళ్లీ పంపిస్తాను అని తనకి మెసేజ్ పెట్టి తను లిఫ్ట్ లో పైకి వెళ్లి మళ్లీ సంకేత్ కి ఫోన్ కలిపి
విషయం కనుక్కుంది.
                   ఇప్పుడు వచ్చిందిలే. జిమెయిల్ తెరిచాను.  పంపిస్తున్నాను.
                   నేను నీకు 4 సార్లు ఫోన్ చేసాను మధ్యలో పంపించావేమో కనుక్కుందామని అని సుజిత చెప్పింది.
                   నువ్వు మెయిల్ఐడీ చెప్పావు కానీ పాస్వర్డ్ చెప్పలేదు కదా!!!
                   ఇందాకా నేను పాస్వర్డ్ చెప్తానంటే మెసేజ్ పెట్టమన్నారు కదా..ఉన్న విషయం అడిగింది.
                   పెట్టినా నాకు రాలేదు అని అన్నాడు.
                   మీకు రాకపోతే నాకు మళ్లీ కాల్ చేసి అడగాల్సింది.ఇది చాలా అవసరం అని చిన్నా చెప్పాడు. అందుకే నేను మిమ్మల్ని అడిగాను అని అసలు కారణం వివరించింది.
                   అయినా నాకు కరెక్ట్ ఇన్ఫర్మేషన్ ఇవ్వకపోతే నేను అయినా ఏం చేయగలను అని విసుక్కున్నాడు.
                   ఇందాకా నేను చెప్పబోతే విసుక్కున్నారు. మెసేజ్ పెట్టమన్నారు. అయినా నేను కాల్ చేసినా మీరు తీయలేదు కొంచెం మొండిగా అదే విషయం చెప్పింది. ఇప్పుడేమో నేను మీకు కరెక్ట్ ఇన్ఫర్మేషన్ ఇవ్వలేదంటున్నారు అని ఆవేశంగా చెప్పింది.
                    హేయ్!! కూల్ అని వెర్రిగా అన్నాడు. ఆ గొంతులో కొంపలేమీ మునగలేదన్న అర్థం ధ్వనించింది.
                    అయినా నాకే మెయిల్ ఆక్సెస్ ఉంటే మిమ్మల్ని ఇంతలా వేడుకునేదాన్ని కాదు. ఒక రెండు నిముషాల పనే కదా అని మిమ్మల్ని అడిగాను. లేకపోతే నేనే ఇంటికి వెళ్లిన తర్వాత తీరికగా చేసుకునేదాన్ని. అయినా నేను ఫోన్ చేసినప్పుడు మీరు కొంచెమైనా శాంతంగా విన్నారా??
                    అంత ముఖ్యమైన పనే అయితే నువ్వే చేసుకోవాల్సింది.
                    సుజిత ఆశ్చర్యపోయింది అనుకోకుండా సంకేత్ విసిరిన మాటల తూటాకి...తన పట్ల తను చూపించిన నిర్లక్ష్యానికి..
                    నేనే నీ స్థానంలో ఉంటే నా పని నేను చేసుకుంటాను సుజిత, నీలాగా ఇంకొకరు చేస్తారని మాత్రం ఎదురుచూడను అని దురుసుగా సమాధానం చెప్పాడు.
                   ఇంకా మాటలు కొనసాగించడం ఇష్టం లేక సుజిత ఫోన్ పెట్టేసింది.

                  తన మనసు రకరకాలుగా ఆలోచిస్తోంది. ఇంత చిన్న విషయంలో తన సహాయం  అడగడం తప్పు అని సంకేత్ అనుకుంటున్నాడా??..నేను నా పని తనని చేయమని ఇక్కడ నిశ్చింతగా నిద్రపోతున్నానా?? అయినా resume నేనే తయారుచేశాను. దాన్ని చిన్నాకు పంపించమని అడిగినందుకు ఎందుకు నన్ను ఇంతగా విసుక్కుంటున్నాడు.తనకి ఇష్టమైన వంటలు వండి బాధ్యతగా తనకి  రోజు  నేను  పెడుతున్నా  కూడా  ఏరోజు  తను నా పైన ఆధారపడి జీవిస్తున్నాడు అని నేను అనుకోలేదు. ఈ  చిన్న  విషయానికే  తన  పైన  లేని  భారాన్ని ఊహించుకుని నా పైన ఇంతగా విసుగు చూపడం ఏంటో అని చాలా బాధపడింది.ఇంక ఇలాంటి తప్పు మళ్లీ చేయకూడదని ఒక ధృడనిర్ణయం తీసుకుంది. అంటే తనని ఏ విషయంలో సహాయం అడగకూడదు. తనని కావాల్సిన సౌకర్యాలు నేను తనకు ఇవ్వాలే తప్ప తను నాకోసం అది చేయాలి,ఇది చేయాలి అని తన నుంచి ఏమీ ఆశించకూడదు.

ఈ కథ పై నా అభిప్రాయం:

                 అమ్మాయిలకు ఆర్ధికస్వాత్యంత్రం మాత్రమే వచ్చింది. అనేక విషయాల్లో వాళ్ళు మగవారిపై ఆధారపడియున్న చదువుకున్న అబలలు అని.. అలా కాకుండా ఇంకొక కోణంలో చూస్తే ఆ అమ్మాయి విడాకులు

తీసుకోవచ్చు అంతగా సర్డుకుపోలేనప్పుడు.. అదే ముగింపు అయితే అసలు అలాంటి బంధాన్ని సుజిత తన జీవితంలోకి రానివ్వకపోవడమే మంచిదని నా అభిప్రాయం. ఇప్పుడు తన జీవితంలో అలాంటి బంధం ఉంది కాబట్టి 

సర్దుకుపోవడమే..

 ( ఈ కథ కేవలం కల్పితం. ఎవ్వరిని ఉద్ద్యేశించి వ్రాసినది కాదు.)