బాటసారి బంధాలు

                        ఈరోజు పొద్దు పొడిచిన దగ్గరనుంచి నేను నా చుట్టూ ఉన్న వ్యక్తులు,జీవన విధానం ఆలోచిస్తూ.. ఆ ఆలోచనలకి ఒక రూపం ఇవ్వాలని ఒక చిరు ప్రయత్నం చేస్తున్నాను.

        ఒక బాటసారి ఒక అడవిలో ఒంటరిగా ప్రయాణం చేస్తున్నాడు. అతని ఆలోచనలు, గమ్యం ఏది తనకు స్పష్టంగా లేవు.. అయినా ప్రయాణం ఆపకుండా తోచిన బాటలో పయనిస్తున్నాడు. అలా ఆ బాటలో ఇంకొక బాటసారి కనిపించేసరికి తెలియని ఒక ధైర్యం. నేను ఒంటరి కాదు అని కుదిరిన నమ్మకం. అలా ఆ ఇద్దరు బాటసారులు మాటలు కలిపి, "నీకు తోడుగా నేను ఉన్నానని "ధైర్యం చెప్పుకుని ఆ అడవిలో ఒకరి కోసం ఒకరు అన్నట్టుగా సాగిపోతున్నారు.. అలాగే ఆ అడవిలోనే ఉండిపోతే కథ సుఖాంతమయ్యేది..

                              

         అలా ఇద్దరు తమ గమ్యంలేని ప్రయాణాన్ని గురించి కలత చెంది మిత్రమా! మనమొక గమ్యం నిర్దేశించుకుందాం, ఆ గమ్యం వైపు నడుద్దాం..ఆ గమ్యాన్ని చేరుకోవడంలో నీకు తోడుగా నేను ఉంటాను అని ఇద్దరు ఒకరికి ఒకరు చెప్పుకున్నారు..

         గమ్యం ఒక్కటే అనుకున్నారు.. ఆ గమ్యాన్ని చేరవలసిన దారులని ఇద్దరు భిన్నంగా ఎంచుకున్నారు.. ఒకరు కష్టమైనా ముళ్ల బాటలో పయనించి ఖచ్చితంగా గమ్యం వైపుపోయే దారిలో  వెళ్దామనుకున్నారు, మరొకరేమో ముళ్లులేని బాట గమ్యాన్ని చేరుతుందని తెలియకపోయినా ఏదో  ఒక దారి కనపడకపోదు అని అనుకున్నారు.. ఇంత వరకు చెప్పుకున్న మాటలని మరిచారు.. మిత్రమా! నువ్వు చెప్పిందే నిజం అని ఇద్దరు ఒకరికొకరు ఓదార్పు చెప్పుకోలేకపోయారు..గమ్యం లేనంత వరకు రాని పొరపచ్ఛాలు గమ్యం చేరుకోవాలి అని అనుకున్న సమయాన వచాయి..

           ఆ ఇద్దరు బాటసారులు.. మిత్రమా! ఎవరి దారిలో వాళ్లు పయనిద్దాము.. మన గమ్యం ఒకటే కదా.. అక్కడ కలుసుకుందాం అని.. ఎవరికి వారే యమునా తీరుగా విడిపోయారు...ఇద్దరు ఒక్కటైంది ఒంటరితనం మూలంగా ,కాని ఆ ఒంటరితనాన్ని మళ్లీ అహ్వానించి ఒంటరి బాటసారులయ్యారు .. ఆ అడవిలో ఏ కౄరమృగం దాడి చేసి గాయపరుస్తుందో తెలియదు..ఆ దారులు గమ్యo దగ్గరకు చేరుస్తాయేమో కాని  వాళ్లను వేరుచేశాయని మరిచిపోయారు.

ఒక చిన్న మనవి:

      ఇలా ఒంటరి బాటసారి పయనాలు మనకు వద్దు, ఒకరు మన దారిలోకి రానపుడు..స్నేహం కావాలన్నపుడు మనం  వారి దారిలో పయనించడంలో తప్పు లేదు..అలోచించండి!!!! చివరికి అందరి అంతిమ గమ్యం ఒక్కటే..మరణం..అది చేరుకునే మధ్యలో ఎందుకింత తపన..           

నిద్రని ఆపుకోలేక

               నిన్న ఉదయాన్నే సుప్రభాతం కొంచెం లేటుగా నా చెవిలో పడి, నేను కూడా నిద్రలేచే సరికి అమ్మో..ఉదయం సమయం 10.30, అయ్యో ఇదేంటి నా సుప్రభాతం ఇలా చేసిందేమిటి అని విచారిస్తున్న సమయములో మళ్లీ ఇంకొకసారి మహా గణపతిం..అని సుబ్బలక్ష్మి గారి పాట నన్ను లేపడానికి ఇంకా ప్రయత్నిస్తూనే ఉందే అని చూస్తే..ఆశ్చర్యం..ఇంకా పాపం నా బుజ్జి మోబైలు "ఇప్పుడు సమయం 10.30" అని పాట పాడి నన్ను మళ్లీ లేపమంటావా? నిర్ధారించుకుంటావా? అని అడిగితే సరేనమ్మా లేచాను అని దానికి సమాధానం చెప్పి ఆఫీసు చేరుకునే సరికి గోడ మీద గడియారం మధ్యాహ్నం 12 కొట్టింది..కొంచెంసేపు పని చేసుకుంటుంటే కడుపులో నుంచి చిన్నగా ఒకలాంటి సంగీతం వినిపించింది, పాపం నా మెదడు కూడా నాకు Glucose లేదు తల్లో..నావల్ల కాదు అని ఒకటే నసపెడుతుంటే సరే అని.. నేను ఉదయం ఏం తినలేదన్న సంగతి తెలుసుకుని నా పొట్ట నిండేటట్టు క్యాంటీన్లో ఉన్న నానాగడ్డి కరిచి నా డెస్కు దగ్గరకి వచ్చి 10 నిముషాల తర్వాత గమనిస్తే చల్లగా నా కళ్లకి ఎ.సి గాలి తగులుతుంటే కళ్లు నా ప్రమేయం లేకుండా మూతలు పడుతున్నాయి.. ఇలా కాదని అలోచిస్తు..చిస్తూండగా..నాకు నా స్కూలురోజులు గుర్తుకు వచ్చాయి...
        చిన్నప్పుడు అంటే ఆరవతరగతి చదివే రోజుల్లో నిద్రపోకుండా ఉండటానికి "softspot" అని 25పైసల చాక్లెట్లు వచ్చేవి.. వాటిని కొనుక్కుని నిద్రవస్తే క్లాసు మధ్యలో తినడానికి వీలుగా..నా బ్యాగు పైజేబులో పెట్టుకునే దాన్ని..నిద్రని నేను ఆపుకోలెకపోతున్నాను అని అనిపించినపుడు బ్యాగులోంచి చాక్లెట్ తీసి టీచరు చూడకుండా దగ్గుతున్నట్టు నోటికి చేయి అడ్డం పెట్టుకుని నోట్లో వేసుకునేదాన్ని. నేనంటె అభిమానం ఉన్న టేచర్లు నేను నిద్రపోతున్నానని తెలిసినా చూసి చూడనట్టూ వదిలేసేవారు. ఇంక నీ నిద్ర ఆపు అని మొహం మీద చెప్పలేని టేచర్లు వెళ్లి నీళ్లు తాగేసి రా అనేవాళ్లు:)
      మా ఎన్.ఎస్ టీచరి క్లాసు కొన్నిసార్లు మధ్యాహ్నం లంచ్ బ్రేక్ తర్వాత ఉండేది.ఆ టీచరు "ఏమ్మా! మీరు ఫుల్లుగా తిని క్లాసుకొచ్చి నిద్రపోకపోతే కొంచెం తక్కువ తిని రండి" అని చెప్పేది..అయినా వాళ్లు చెప్పే పాఠాలకు ఏ జోలపాటలు సరిపోవు..అంత హాయిగా నాకు తెలిసి క్లాసులో తప్పా ఎక్కడా నిద్ర రాదు. నేను స్కూలు నుంచి కాలేజికి వచ్చిన తర్వాత స్టడీ అవర్స్ నా ప్రాణానికి హాయిగా నిద్రలేకుండా చేసాయి..ఇక్కడ ఇంకో విధంగా ఉండేవి..నిద్రవచ్చింది కదా అని నేను మొహం కడుక్కుంటాను అనో, నీళ్లు తాగేసి వస్తాను అనో అంటే మా లల్లి మేడం (మేడం అంటే నిజమైన మేడం కాదు, మా వార్డెను) ఒప్పుకునేది కాదు..నించుని చదవమని సలహా ఇచ్చేది, ఏమి చేయలేని నిస్సహాయ పరిస్థితుల్లో ఆమె కూడా చిన్న కునుకు తీసి అదిరిపడి లేచి మళ్లి మా మీద పడి నిద్రపోకుండా చూసుకునేది. మా హాస్టల్లో నిద్రపోకుండా కొన్ని చిట్కాలు పాటించేవారు. రబ్బరుబాండ్ చేతికి వేసుకుని నిద్ర వచ్చినప్పుడు లాగి కొట్టుకుంటే ఆ చురుకుకి మనం నిద్రపోకుండా వుంటామంటా..!!! నాకు కొన్నిసార్లు దాన్ని లాగి వదిలే మెళుకువ లేనంతగా నిద్ర వచ్చేది హిహిహీ. ఇంకొక జ్ఞాపకం మా తెలుగు సార్ పొద్దున్నే 4 గంటలకు లేచి బ్రహ్మముహుర్తంలో చదివితే మనం చదివినవి బాగా బుర్రలో నిలిచిపొతాయని చెప్పేవారు, అలంటి సమయంలొ మాకు నిద్ర వస్తే ఒక గ్లాసులో నీళ్లు పెట్టుకుని నిద్ర వచినప్పుడు ఒక చిన్న గుడ్డముక్కని దాంట్లొ ముంచి కళ్లు తుడుచుకుని చదవమని చెప్పేవారు.. అయినా నేను ఈ చిట్కా అస్సలు పాటించలేదు. చాలా కష్టం. నిజంగా మేల్కొని ఉంటే తప్ప ఈ పని చెయలేమని నా అభిప్రాయం.
       ఇంజినీరింగులొ చేరిన తర్వాత నిద్ర నుంచి తప్పించుకోవాలంటే మనం "రన్నింగ్ నోట్స్" వ్రాయాలని నేను నా ఫ్రెండ్ మధు తీర్మానించుకుని బుద్ధిగా ప్రయత్నించే వాళ్లం..రన్నింగ్ నోట్స్ అంటే పరిగెత్తుతూ వ్రాసుంటారు కదా..ఇదే బెస్టు అని అనుకుంటున్నారా? అయ్యో!!క్లాసులొ మమ్మల్నెవరు పరుగులు పెట్టిస్తారండీ, మేమే మా లెక్చరర్ల పాఠం వెనక పరుగులుపెట్టి నోట్స్ వ్రాసేవాళ్లం, అదేంటొ కాని ఒక్కొక్కసారి నిద్రాపుకోలేక మా నోట్స్లొకి తెలుగు అక్షరాలు  వచ్చేవి.. తెలుగు ఒక్కటేనా అంటే చెప్పడం కొంచెం కష్టం, ఎందుకంటే క్లాసు తర్వాత మా అక్షరాలు మాకే అర్థమయ్యేవి కావు, అర్థం కాని నిద్రలిపి హిహిహీ...
          కాని మా టీచర్లంతా ఒక సంస్కృతంలైన్ చెప్పేవారు.."విద్యా తురానాం న సుఖం న నిద్ర" అని. దీన్ని  పాటించడానికి ప్రతి విద్యార్థి ప్రయత్నించుంటాడు, ఈ కాలంలో పిల్లలతో పాటు వాళ్ల తల్లిదండ్రులు కూడా ప్రయత్నిస్తున్నారు. ఎందుకంటే పిల్లలికి మార్కులు తగ్గితే నేరుగా తప్పు తల్లిదండ్రులు మీద పడుతోంది.ఏంటో క్లాసులో నిద్రవచ్చినప్పుడు భయంలేకుండా నిద్రపోతే ఎంత  బావుంటుందో..నా ఈ కల తీరంకుండానే నా చదువు  పూర్తైపోయింది.                 

అమ్మాయి మనసు..

      ఏంటో ఈరోజు నేను ఆఫీసులో ఉన్నానన్న మాటే కానీ.. ఈరోజంతా కూడలిలో ఉన్న బ్లాగులన్ని చదివి..వాటన్నిటికి స్పందించి బయటపడేసరికి సూర్యుని చుట్టూ భూమి ఒక అర ప్రదక్షిణ తిరిగి సూర్యాస్త సమయం అయ్యింది.ఏం చేస్తాం చెప్పండీ.. రేపు తొందరగా వచ్చి పని ముగించుకోవాలి.. ఈ పిల్ల టపా శీర్షిక ఒకటి పెట్టి ఇంకేదో వాగుతోందీ అనుకుంటున్నారా.. చెప్తానండీ.. ఇంక డొంకతిరుగుడు లేకుండా నేరుగా విషయంలోకి వచ్చేస్తాను.

       అమ్మాయిలకి ఎక్కువగా కష్టపడే తత్త్వం ఉంటుంది..ఇప్పటికే మీకు అర్థమై ఉండాలి నేను ఎంత కష్టపడి మా టీంలీడ్ కళ్లుగప్పి ఈ టపా ఆఫీసులో కూర్చునే వ్రాస్తున్నానో.. నా సంగతి పక్కన పెట్టి అసలు విషయం అలోచిస్తే నిజంగా పని నచ్చితే దాన్ని పూర్తి చేయకుండా వదలరు.. ఏంటీ ఏమంటున్నారు..అలాంటి నచ్చినపని అమ్మయిలకు ఎప్పుడు దొరుకుతుందా అనా..!!సెభాష్..చాలా కాలానికి ఒక మంచి ప్రశ్న మీ నోటి నుండి..వాన రావడం,ప్రాణం పోవడం ఎవరూ చెప్పలేరు...అలాంటి పనులు అమ్మయిలకు చాలా అరుదుగా కనిపిస్తాయి..కనిపించినపుడు మాత్రం వాళ్లు అవకాశం చేజారకుండా పట్టుకుని చేసేస్తారు.. నిఝ్జంగా నిజం.. నేను చేసే పని మీదా ఒట్టు.. :P :D

          మీరేదో మనసులో అనుకుంటున్నారూ ...వద్దూ...ముందే  చెప్తున్న మీకూ....!!!బద్దక జీవులు అనా!!!!!..మీరు నిజంగా ఈ విషయం ఒక అమ్మాయి చేతైనా అనిపించి చూడండి..మీరు అలా వాళ్లని ఒప్పించారో మీరు నిజంగా గొప్ప వ్యక్తి..వ్యక్తి అన్న పదం కాదు కానీ శక్తి మీరు...హ హ హ..బయటికి అనేసి ప్రాణాల మీదకి తెచ్చుకోవద్దు.. అమ్మయిలలో ఉండే ఇంకొక గొప్ప లక్షణం తమ గురుంచి ఒక చిన్న విమర్శ కూడా తట్టుకోలేరు..చాలా సున్నింతంగా ఉంటాము మేము.. మా దగ్గర ఉన్న అస్త్రాన్ని ప్రయోగిస్తే ఎంతటి వారైనా మాకు సపోర్టు చేస్తారు... ఇది అంత అషామాషీ అస్త్రం కాదు.. ఎప్పుడు పడితే అప్పుడు ప్రయోగించడానికి ....మా దగ్గరున్న కన్నీటి అస్త్రమే మాకు శ్రీరామరక్ష...దీన్ని చూసిన చాలా మందికి రౌండ్లు రౌండ్లుగా ఫ్లాష్ బాక్ సీన్లు గుర్తొస్తున్నాయనుకుంటాను...మీరు మరీ అంత ఎమోషనల్ అయిపొకూడదు... కొంచెం మనసులో దైర్యం నింపుకోండి...మీరిలా డీలా పడిపొతే నా మిగతా పోస్టు ఎవరు చదువుతారూ...పెళ్లి ఆగిపోయి ఏడుస్తుంటే పెళ్లి భోజనం ఎక్కడ? అని అడిగిందంటా అనుకుంటున్నారా..సామెత నేను సొంతంగా వ్రాశాను..ఎవరూ దయచేసి దొంగలించకూడదని ప్రార్థన...హిహిహీ..అంతా మీ అభిమానం.. అదేనండి...విషయం మీరు పట్టేశారు..

            అమ్మాయిలు కొంచెం స్వార్థపరులమండి, అందుకే మేము చెప్పేది ఎదుటి వాళ్లు పూర్తిగా వినాలని అనుకుంటాము..అలా విననపుడు మా అస్త్రాన్ని ప్రయోగించి వినేలా చేస్తాము..మీరు లాజిక్ పట్టేశారనుకుంటా..నేను అస్త్రాన్ని ప్రయోగించకుండా బుద్ధిగా వింటున్నారు..ఈసారి అస్త్రం సంధించకుండా వుండాలంటే,ఇలా పూర్తిగా వినండి అమ్మాయిలు  చెప్పేది... విన్నట్టు నటిస్తాము అంటారా..మీ వేలితో మీ కన్నే  పొడుచుకుంటాము అంటె నేను మాత్రం ఏం చేయగలను.. మధ్యలో నేను ఇప్పుడు ఏం చెప్పానో తిరిగి చెప్పు లాంటి సిలబస్లో లేని ప్రశ్నలు ఎదురవుతాయి...అందుకే నా ప్రియ శిష్యులారా..జాగ్రత్తగా వినండి..తడుముకోకుండా జవాబులు చెప్పి నా శిష్యులనిపించుకోండి..ఏమిటిది గురువరిణి!మా యందు మీ ప్రేమా,ఆపేక్షా ఇంతయేనా!!!!అని విలపించకండి,ఉపాయం ఉన్నది..మీరు వినినా..వినకపోయినా.. అవును...నువ్వు చెప్పింది నిజమే సుమా.. నేనసలు అలా అలోచించనే లేదూ అని పొగిడి..పొగిడినా అనుమానం రాకుండా చూసుకోండి... అస్తు...విజయోస్తు...

శుభం కార్డు వేయట్లేదు నాయనా....మిగతా భాగం తర్వాత వివరిస్తాను.... 

     ఇప్పుడు మీరు నిఝ్జంగ ఈ టపా చదివుంటే మీకొక అనుమానం వచ్చుండాలి, ఎందుకు ఈ పోస్టులో ఇన్ని చుక్కలున్నాయి అని...... వచ్చిందా? అమ్మాయి మనసు తెలుసుకోవడం కంటే ఆ ఆకాశంలోని చుక్కలు లెక్కపెట్టడం సులభం అని నేను అంతర్లీనంగ ఇవ్వదలచుకున్న సందేశము. లేదూ మేము ప్రయత్నిస్తాము అంటె..మీకు విజయోస్తు..

హాస్టల్ కబుర్లు-1

                   హాస్టల్ అనగానే నాకు ముందు గుర్తొచ్చేది homesick. అంటే ఇంక సరదాగా గడిపిన సందర్భాలే లేవని కాదు, అవి కూడా ఉన్నాయి. అవన్నీ చెపుదామనే నా ఈ టపా. నాకు హాస్టల్ లో జరిగిన ఒక సంఘటన బాగా గుర్తు.

         నేను ఇంటర్మీడియట్ రెండో సంవత్సరంకి వచ్చేసరికి మా రూములో ఉన్న 7 మందికి ఇద్దరం మిగిలాము. కాబట్టి మేము ఇంకొకళ్ళ రూములోకి మారాల్సి వచ్చింది. మా రూములో నేను శిరీష బెస్ట్ ఫ్రెండ్స్ . మా రూంలో మా ఇద్దరిది ఒక జట్టైతే మిగతా అందరు ఇంకొక వైపు. మాకు కొన్ని రూల్స్ ఉండేవి. అవేంటంటే.. మేము పడుకున్నపుడు ఎవరైనా మాట్లాడుకోవచ్చు. అదే విధంగా మేం వాళ్లు పడుకున్నప్పుడు మాట్లాడుకోవచ్చు.

         మా రూంలో శ్రీవల్లి అని ఒక అమ్మాయి ఉండేది. తను fasttrack batch. :) ఇదేదో వాచ్ కంపెనీపేరులా ఉందే అని అనుకుంటున్నారా? అదే మరి అక్కడే తప్పులో కాలేశారు. తీయండి ..నేను చెప్తా .. ఆ batch లోని వాళ్ళంతా అందరిలాగ మెల్లగా చదవకుండా fast గా superfast రైళ్ళలాగా వేగంగా ఒక సంవత్సరం syllabusను అర సంవత్సరంలోనే చదివేస్తారన్న మాట. శ్రీవల్లి తరగతి సమయాలు, studyhours వేళలు అన్నీ వేరు వేరు. మేము మధ్యాహ్నం వచ్చేసరికి తిని ఒక కునుకు తీసి తన పుస్తకాలు ముందేసుకుని కూర్చునేది. మేము మాట్లాడకూడదు.తనకు studyhours లో నిద్రొస్తే బాగా నిద్రపోయి ఇంకా ఉదయాన్నే 4 గంటలకు మొదలు పెట్టేది తన చదువు. ఇబ్బందిగా ఉంది మాకు నువ్వు రోజు లైట్ వేయడం వల్ల అంటే పెద్దగా పట్టించుకునేది కాదు. అందులోనూ తనేమో fasttrack. మేమేమో నార్మల్ బాచీ. ఇలా ఎంత చెప్పినా మా శ్రీవల్లి గారు పట్టించుకోవట్లేదని ఒకసారి తనని దెబ్బ తీయాలని మేము మంచి అవకాశం కోసం వేచి ఉన్నాము(ఎదురుచూసాము..ఈ పదప్రయోగం కొంచెం కొత్తగా అనిపించింది.)ఒక రోజు మేము మధ్యాహ్నం భోజనం చేసి సరదాగా నేను శిరీష మాట్లాడుతుంటే శ్రీవల్లి చిరాకుగా మొహం పెట్టి నాకు మీ మాటలు ఇబ్బంది కలిగిస్తున్నాయి..మీరు బయటికెళ్ళి మాట్లాడండి అని ఒక ఆర్డరు జారీ చేసింది. మాకు ఎక్కడలేని కోపం వచ్చేసింది. మాటా మాట పెరిగి ఉన్న కొంచెం break అలా నిరుపయోగంగా అయిపోయింది. మనసు మొత్తం పాడు చేసుకుని మేము తీవ్రంగా క్లాసులో తనని ఎలా దెబ్బకొట్టాలా?!అని అలోచించి ..మా బుర్రలు చించుకుంటే ఒక అద్భుతమైన అవిడియా తట్టింది.

                   రాత్రి భోజనం చేసి మేము రూంకి వెళ్ళే ముందు మా పథకాన్ని అమలు చేయాలని తీర్మానించాం. మాకు ఫోన్ చేసుకోవడానికి బ్రేక్ సమయాలు చాలకపోవడంతో అందరం మేము చేసే outgoing calls కన్నా మాకు మేము ఊహించకుండా వచ్చే incomingcalls వచ్చింది అనే అరుపులు వింటే లక్కీ డ్రా లో కార్ గెలుచుకున్నంత ఆనందంగా feel అయ్యేవాళ్ళం..ఇంకా చెప్పాలంటే ఎంసెట్ లో మొదటి ర్యాంకు వచ్చినపుడు కూడా ఇంత సంతోషం కలగదు. అందులోనూ శ్రీవల్లి పేరెంట్స్ బెంగాల్లో ఉండటంవల్ల తానెప్పుడు వాళ్ళ పేరెంట్స్ నుంచి వచ్చే కాల్ కోసం ఎదురుచూసేది.మా పథకం ప్రకారం కింద నుంచి ఒక జూనియర్ అమ్మాయి చేత శ్రీవల్లి ఫోన్ అని అరిపించాము. మేము అరిస్తే తనకు అనుమానం వస్తుంది కదా..అందుకని :D ..మెట్లు ఎక్కుతుండగా మళ్లీ శిరీష "శ్రీవల్లి ఫోన్ వచ్చింది "అని అరిచి ఏమి తెలియనట్టు రూంకి వెళ్ళాము. తననేనా పిలిచింది అని మమ్మల్ని అడిగి నిర్ధారించుకుంది. నేను సీరియస్ గా నీకే అనుకుంటా ఫోన్ అని నవ్వుని లోపలే అణుచుకుని చెప్పాను. తను కిందకు వెళ్ళిన వెంటనే మేము పడి పడీ నవ్వుకున్నాము.     రాత్రి వచ్చి శిరీష శ్రీవల్లి ఫోన్ మాట్లాడావా అని అడిగింది. తను ఏడుపుమొహం పెట్టి నాకు ఫోన్ రాలేదంట అని చెప్పింది. పాపం తను మళ్లీ studyhours వెళ్ళకుండా ఫోన్ దగ్గరే 2 గంటలు కూర్చొని wait చేసిందంట. మమ్మల్ని మేము కూడా తనని ఏదో ఇబ్బందికి గురిచేసామని ఆ క్షణంలో ఉబ్బి తబ్బిబైపోయాను. నేను ఊరుకోకుండా శ్రీవల్లి కాదేమో శిరీష అని పిలిచారేమో అని అన్నాను. శిరీష వెంటనే ఏంటే శ్రీవల్లి! నీకు ఫోన్ రాకపోతే నాకు వచ్చిందేమో..నన్నెందుకు నువ్వు పిలవలేదు?కింద నుంచి మనిద్దరి పేర్లు ఒకేలాగా వినిపిస్తాయి కదా అని లేని బాధ నటించింది. శ్రీవల్లి బయటికి వెళ్ళిన తర్వాత మేం ఆడిన నాటకానికి,మా నటనని గుర్తు చేసుకుని పదే పదే నవ్వుకున్నాం. ఇప్పటికీ నేను,శిరీష కలిస్తే ఈ సంఘటన గుర్తుచేసుకుని నవ్వుకుంటాం. ఇప్పుడున్న ఇన్ని ఫోన్లు అప్పట్లో లేవు. వస్తే ఇంటి నుంచి ఉత్తరాలు రావాలి. లేదంటే ఇలా ఎండాకాలంలో వచ్చే వర్షపు చినుకుల్లా incoming calls రావాలి. హాస్టల్లో ఉన్న వాళ్ళకే తెలుస్తుంది ఒక్కొక్క ఫోన్ కాల్ విలువ ఎంతో!!!!!!!

p .s : ఈ సంఘటన జరిగినట్టు శ్రివల్లికి  గుర్తుండకపోవచ్చు .కానీ నాకు మాత్రం ఎప్పటికీ తలుచుకున్న వెంటనే పెదవులపై ఒక చిరునవ్వు

తెప్పిస్తుంది.

నేను చూసిన సినిమా

ముందుగా మా ఆఫీసు సెలవు పట్టిక చూసుకోకపోవడం వల్ల అనుకోకుండా ఊరికి వెళ్లకుండా హైదరాబాదులో ఉండాల్సివచ్చింది.ఎలాగూ మనం ఎంత ఆనందించాలన్న ఉన్న ఒకే సౌకర్యం సినిమానే కాబట్టి. సినిమాకి తప్పక వెళ్లాల్సొచింది.
     మొన్ననే శేఖర్ కమ్ముల మీద నమ్మకంతో చూసిన "life is beautiful" సినిమాకి అమృతాంజన్లు ఒక డజను ఖర్చు అయినా..మళ్లీ ఎందుకో సినిమాలు చూడకూడదు అనుకుంటూనే సినిమా టిక్కెట్లు బుక్ చేశాను. ఇంతకి నేను చూసిన సినిమా ఏంటంటే రెబల్.. ఏంటి అలా బ్రౌజర్ మూసేస్తున్నారు..మిమ్మల్నే..కొంచెం చదవండీ నా గోడు..మీకు టిక్కెట్ల ఖర్చులేకుండానే కథ చెప్పేస్తాను..అదే మరి నా మంచితనం :) :)..
     సినిమాకి బయల్దేరే ముందు నుంచి వర్షం పడుతూనే ఉంది. సినిమాకి వెళ్దామా?వద్దా? అనుకుంటూ ఉండగానే వర్షం ఆగింది. హమ్మయ్య..ఇక బయల్దేరోచ్చు అని బయల్దేరి సగం దూరం వెళ్లే సరికి మళ్లీ మొదలైంది.. ఇక వర్షంలో వెళ్లలేక స్నేహితులమంతా వర్షం ఆగేలోపు ఒక చిన్న చర్చ పెట్టాము..
    ఈ సినిమాలో కామెడీ ఉంటుందా? ఇంతకి కథ మొత్తం మాస్ తరహాలో ఉంటుందేమో? డ్యాన్స్ లేకుండా లారెన్స్ సినిమా ఉంటుందా? అని నేను అడగ్గానే నా మీద మాటలతో యుద్దానికి దిగారు.. అయినా నువ్వేంటి..ప్రభాస్ నీకు కామెడి యాక్టర్ లాగా కనిపిస్తున్నాడా? ప్రభాస్ సీరియస్ గా ఫైట్లు చేస్తాడే తప్ప..కామెడి చేయడు అని మా ఫ్రెండ్ జోస్యం చెప్పింది.. లారెన్స్ నీకు డాన్స్ లేకుండా సినిమా తీయడమా? అది దాదాపు అసంభవం అని మా ఫ్రెండ్ అరిచిన అరుపుకి పాపం వర్షం కూడా ఆగిపోయింది.:)
      సినిమా థియేటర్లోకి వెళ్లేసరికి ఇంకా సినిమా మొదలవలేదు. హమ్మయ్య అని కూర్చున్న తర్వాత ఆట మొదలైన 15 నిమిషాలకి అసలు సినిమాని జీర్ణించుకోలేని సందర్భంలొ ఎవరివో కాలి మేజోళ్లు ఉతకనట్టున్నారు..అబ్బబ్బ..ఆ సువాసనను వర్ణించడానికి నా దగ్గర మాటలు లేవు. దరిద్రం మనల్ని ఈరోజు వదలదని సినిమా చూడటం మొదలుపెట్టాను. ఈ సినిమాలో తమన్నాని చూసి కొంచెం పోల్చుకోలేకపోయాను..బాగా సన్నబడింది..లారెన్స్ గారు కొంచెం వైవిధ్యాన్ని ప్రదర్శించాలని హీరో గారి కోసం పెట్టే "introduction song" తనకి పెట్టి తన చేత స్టెప్పులు వేయించారు. బ్రహ్మానందం, కోవై సరళ గారి హాస్యం ఎవరికైనా హాస్యం అనిపిస్తే గట్టిగా నవ్వుకోండి. తర్వాత వాళ్లు ఉండరు సినిమాలో.హీరో గారి పరిచయం  హైదారబాదులొ మొదలైనా అతను వెతికే రౌడీ దగ్గరి PA గారి కూతురు bangkokలో ఉందని తెలిసి హీరో అక్కడికి వచ్చి తనకి కావల్సిన విషయం తెలుసుకుంటాడు. ఇక్కడితో విరామం. హమ్మయ్య... ఈ దుర్గంధం నుంచి బయటకెళ్లి ఏమైనా తెచ్చుకుందామని వెళ్లి వాటిని తినలేమని గ్రహించి తిరిగి వచ్చే సరికి ఇంకొక కొత్త కథనాయిక కనిపించింది. నాకు ఇంకొక కొత్త సినిమా చూస్తున్నట్టు అనిపించింది. అక్కడ మన హీరో గారి  తల్లిదండ్రులు,ప్రియురాలు చనిపోతారు. సినిమా చివరికి హీరో గారు పగ తీర్చుకుని విజయం సాధిస్తారు. నాకు ఈ సినిమాలో ఒక డైలాగు నచ్చింది.
     హీరో అలీతో నాకు పాటలు రావు.. కాని నా దగ్గర అన్ని సంగీత దర్శుకుల CDలు అన్ని ఉన్నాయి అని అంటాడు. సంగీత దర్శకత్వం వహించిన లారెన్స్ తన మీద వేసుకున్న సెటెయిర్ అని నేను అనుకున్నాను.
     ఇందులో రెండు ఫైట్లు మాత్రం అలరిస్తాయి. ప్రభాస్ ఫాన్స్ ఎన్ని సార్లైనా ఈ సినిమా చూడగలరు..కానివారు కొంచెం అలొచించి వెళ్లండి..  
PS: ఈ టపాలోని మాటలు కేవలం నా అభిప్రాయం మాత్రమే.