నిద్రని ఆపుకోలేక

               నిన్న ఉదయాన్నే సుప్రభాతం కొంచెం లేటుగా నా చెవిలో పడి, నేను కూడా నిద్రలేచే సరికి అమ్మో..ఉదయం సమయం 10.30, అయ్యో ఇదేంటి నా సుప్రభాతం ఇలా చేసిందేమిటి అని విచారిస్తున్న సమయములో మళ్లీ ఇంకొకసారి మహా గణపతిం..అని సుబ్బలక్ష్మి గారి పాట నన్ను లేపడానికి ఇంకా ప్రయత్నిస్తూనే ఉందే అని చూస్తే..ఆశ్చర్యం..ఇంకా పాపం నా బుజ్జి మోబైలు "ఇప్పుడు సమయం 10.30" అని పాట పాడి నన్ను మళ్లీ లేపమంటావా? నిర్ధారించుకుంటావా? అని అడిగితే సరేనమ్మా లేచాను అని దానికి సమాధానం చెప్పి ఆఫీసు చేరుకునే సరికి గోడ మీద గడియారం మధ్యాహ్నం 12 కొట్టింది..కొంచెంసేపు పని చేసుకుంటుంటే కడుపులో నుంచి చిన్నగా ఒకలాంటి సంగీతం వినిపించింది, పాపం నా మెదడు కూడా నాకు Glucose లేదు తల్లో..నావల్ల కాదు అని ఒకటే నసపెడుతుంటే సరే అని.. నేను ఉదయం ఏం తినలేదన్న సంగతి తెలుసుకుని నా పొట్ట నిండేటట్టు క్యాంటీన్లో ఉన్న నానాగడ్డి కరిచి నా డెస్కు దగ్గరకి వచ్చి 10 నిముషాల తర్వాత గమనిస్తే చల్లగా నా కళ్లకి ఎ.సి గాలి తగులుతుంటే కళ్లు నా ప్రమేయం లేకుండా మూతలు పడుతున్నాయి.. ఇలా కాదని అలోచిస్తు..చిస్తూండగా..నాకు నా స్కూలురోజులు గుర్తుకు వచ్చాయి...
        చిన్నప్పుడు అంటే ఆరవతరగతి చదివే రోజుల్లో నిద్రపోకుండా ఉండటానికి "softspot" అని 25పైసల చాక్లెట్లు వచ్చేవి.. వాటిని కొనుక్కుని నిద్రవస్తే క్లాసు మధ్యలో తినడానికి వీలుగా..నా బ్యాగు పైజేబులో పెట్టుకునే దాన్ని..నిద్రని నేను ఆపుకోలెకపోతున్నాను అని అనిపించినపుడు బ్యాగులోంచి చాక్లెట్ తీసి టీచరు చూడకుండా దగ్గుతున్నట్టు నోటికి చేయి అడ్డం పెట్టుకుని నోట్లో వేసుకునేదాన్ని. నేనంటె అభిమానం ఉన్న టేచర్లు నేను నిద్రపోతున్నానని తెలిసినా చూసి చూడనట్టూ వదిలేసేవారు. ఇంక నీ నిద్ర ఆపు అని మొహం మీద చెప్పలేని టేచర్లు వెళ్లి నీళ్లు తాగేసి రా అనేవాళ్లు:)
      మా ఎన్.ఎస్ టీచరి క్లాసు కొన్నిసార్లు మధ్యాహ్నం లంచ్ బ్రేక్ తర్వాత ఉండేది.ఆ టీచరు "ఏమ్మా! మీరు ఫుల్లుగా తిని క్లాసుకొచ్చి నిద్రపోకపోతే కొంచెం తక్కువ తిని రండి" అని చెప్పేది..అయినా వాళ్లు చెప్పే పాఠాలకు ఏ జోలపాటలు సరిపోవు..అంత హాయిగా నాకు తెలిసి క్లాసులో తప్పా ఎక్కడా నిద్ర రాదు. నేను స్కూలు నుంచి కాలేజికి వచ్చిన తర్వాత స్టడీ అవర్స్ నా ప్రాణానికి హాయిగా నిద్రలేకుండా చేసాయి..ఇక్కడ ఇంకో విధంగా ఉండేవి..నిద్రవచ్చింది కదా అని నేను మొహం కడుక్కుంటాను అనో, నీళ్లు తాగేసి వస్తాను అనో అంటే మా లల్లి మేడం (మేడం అంటే నిజమైన మేడం కాదు, మా వార్డెను) ఒప్పుకునేది కాదు..నించుని చదవమని సలహా ఇచ్చేది, ఏమి చేయలేని నిస్సహాయ పరిస్థితుల్లో ఆమె కూడా చిన్న కునుకు తీసి అదిరిపడి లేచి మళ్లి మా మీద పడి నిద్రపోకుండా చూసుకునేది. మా హాస్టల్లో నిద్రపోకుండా కొన్ని చిట్కాలు పాటించేవారు. రబ్బరుబాండ్ చేతికి వేసుకుని నిద్ర వచ్చినప్పుడు లాగి కొట్టుకుంటే ఆ చురుకుకి మనం నిద్రపోకుండా వుంటామంటా..!!! నాకు కొన్నిసార్లు దాన్ని లాగి వదిలే మెళుకువ లేనంతగా నిద్ర వచ్చేది హిహిహీ. ఇంకొక జ్ఞాపకం మా తెలుగు సార్ పొద్దున్నే 4 గంటలకు లేచి బ్రహ్మముహుర్తంలో చదివితే మనం చదివినవి బాగా బుర్రలో నిలిచిపొతాయని చెప్పేవారు, అలంటి సమయంలొ మాకు నిద్ర వస్తే ఒక గ్లాసులో నీళ్లు పెట్టుకుని నిద్ర వచినప్పుడు ఒక చిన్న గుడ్డముక్కని దాంట్లొ ముంచి కళ్లు తుడుచుకుని చదవమని చెప్పేవారు.. అయినా నేను ఈ చిట్కా అస్సలు పాటించలేదు. చాలా కష్టం. నిజంగా మేల్కొని ఉంటే తప్ప ఈ పని చెయలేమని నా అభిప్రాయం.
       ఇంజినీరింగులొ చేరిన తర్వాత నిద్ర నుంచి తప్పించుకోవాలంటే మనం "రన్నింగ్ నోట్స్" వ్రాయాలని నేను నా ఫ్రెండ్ మధు తీర్మానించుకుని బుద్ధిగా ప్రయత్నించే వాళ్లం..రన్నింగ్ నోట్స్ అంటే పరిగెత్తుతూ వ్రాసుంటారు కదా..ఇదే బెస్టు అని అనుకుంటున్నారా? అయ్యో!!క్లాసులొ మమ్మల్నెవరు పరుగులు పెట్టిస్తారండీ, మేమే మా లెక్చరర్ల పాఠం వెనక పరుగులుపెట్టి నోట్స్ వ్రాసేవాళ్లం, అదేంటొ కాని ఒక్కొక్కసారి నిద్రాపుకోలేక మా నోట్స్లొకి తెలుగు అక్షరాలు  వచ్చేవి.. తెలుగు ఒక్కటేనా అంటే చెప్పడం కొంచెం కష్టం, ఎందుకంటే క్లాసు తర్వాత మా అక్షరాలు మాకే అర్థమయ్యేవి కావు, అర్థం కాని నిద్రలిపి హిహిహీ...
          కాని మా టీచర్లంతా ఒక సంస్కృతంలైన్ చెప్పేవారు.."విద్యా తురానాం న సుఖం న నిద్ర" అని. దీన్ని  పాటించడానికి ప్రతి విద్యార్థి ప్రయత్నించుంటాడు, ఈ కాలంలో పిల్లలతో పాటు వాళ్ల తల్లిదండ్రులు కూడా ప్రయత్నిస్తున్నారు. ఎందుకంటే పిల్లలికి మార్కులు తగ్గితే నేరుగా తప్పు తల్లిదండ్రులు మీద పడుతోంది.ఏంటో క్లాసులో నిద్రవచ్చినప్పుడు భయంలేకుండా నిద్రపోతే ఎంత  బావుంటుందో..నా ఈ కల తీరంకుండానే నా చదువు  పూర్తైపోయింది.